Janusz Korczak "Pisma wybrane t.I"

Już od dłuższego czasu zamierzałam przeczytać "coś" Korczaka. 

Tę postać znam głównie z filmu Jana Wajdy. I zawsze się wzruszam, gdy oglądam ten obraz, szczególnie ostatnią scenę.

W 2012 obchodzony był Rok Korczaka pod hasłem: "Nie ma dzieci, są ludzie".


 

Ten filmik promował Rok Korczaka - moim zdaniem był super

W pierwszym tomie zebranych pism Janusza Korczaka czytam "Prawo dziecka do szacunku". Z perspektywy czasu widać, że Korczak był bacznym obserwatorem i wizjonerem w kwestii wychowania i podejścia do dzieci. Niesamowicie łatwo jest czytać pisma Korczaka, bo jego zdania są krótkie, lecz dobitne. Przytoczę tu cytat "Uczymy się własnym przykładem lekceważenia [tego], co słabsze. Zła szkoła, ponura przepowiednia." 

Wydaje mi się, że Korczak był również świadom wad ówczesnego mu świata. Bardzo podobał mi się również ten fragment: "Łupimy góry, wycinamy drzewa, tępimy zwierzęta. Coraz liczniejsze osiedla, gdzie dawniej knieje i moczary. Zasadzamy człowieka na raz wraz nowych terenach.
Ukorzyliśmy świat, służy żelazo i zwierzę; ujarzmiliśmy rasy kolorowe, z gruba ułożyliśmy stosunek wzajemny narodów i ugłaskaliśmy masy.  Odległy jeszcze ład sprawiedliwy, więcej krzywdy i poniewierki.
Niepoważne się zdają dziecięce wątpliwości i  zastrzeżenia.
Jasny demokratyzm dziecka nie zna hierarchii. Do czasu boli je pot wyrobnika i głodny rówieśnik, niedola dręczonego konia, zarzynanej kury. Bliski mu pies i ptak, równy motyl i kwiat, w kamyku i muszelce odnajduje brata. niesolidarne w wyniosłej dumie dorobkiewicza, nie wie,że człowiek tylko ma duszę."

Jestem zdania, że te słowa pisane jeszcze przed II wojną światową można odnieść do świata współczesnego nam. 

Zaczęłam czytać pierwszy z czterech tomów tego zbioru pism. Cieszę się również na lekturę Pamiętnika pisanego przez Korczaka już w warszawskim getcie i  "Dzieci ulicy" i "Dziecko salonu".